De Boom van Leven |
In de tuin van Eden, alles zuiver, ongerept, vol van licht en leven, geen angst of dood, geen bloem verlept. In de avondkoelte, wandelde Hij zelf met ons, bij de Boom van Leven, zat Hij neer en sprak tot ons. En het was daar dat ons hart ging dwalen, uit zelfzucht en schaamte verstopt, de vrucht van kennis en begeerte, heeft ons in zijn val gelokt. In de tuin Gethsemané, lag Hij in het slijk geknield, huilde bloed als tranen, streed en bad: Uw wil geschied'. Op de weg naar Golgotha, op Zijn rauw gestriemde rug, droeg Hij zelf de Levensboom, bracht aan ons het leven terug. en het is hier dat mijn hart ontloken, ziet wat U is aangedaan, en met U stervend en gebroken, vangt een nieuwe morgen aan. In de tuin van Morgen, alles zuiver, ongerept, vol van licht en leven, geen angst of dood, geen bloem verlept, droogt U onze tranen, is geen pijn of honger meer, bij de Boom van Leven, vindt ons hart zijn Maker weer. bij de Boom van Leven, vinden wij de Schepper weer. voor vaderdag 2005, gemaakt n.a.v. gedichtje Willem Leenman, Filip Leenman 6-2006 |